Colloïdaal zilver zijn elektrisch geladen zilverionen in water, die meestal 1 nm tot 10 nm groot zijn. Hoe kleiner de deeltjes, hoe beter ze door het lichaam kunnen worden opgenomen. Colloïdaal zilver is een dispersie die bestaat uit puur zilver en water en is vrij van mineralen.
Ionisch en colloïdaal zilver
Zilverdeeltjes in water die groter zijn dan 1 atoom en kleiner dan 100.000 nanometer worden colloïdaal zilver genoemd. Colloïd betekent dat een stof met deze diameter gelijkmatig verdeeld in een andere stof zweeft zonder ermee te combineren. Ionisch zilver daarentegen wordt gedefinieerd als zilverionen opgelost in water. Zilverionen zijn zilveratomen die een elektron missen, waardoor ze “instabiel” zijn.
Ionisch versus echt colloïdaal zilver
Uitwendig zijn ionisch zilver en colloïdaal zilver vergelijkbaar effectief. Bij een hoog colloïdgehalte en zeer kleine deeltjes kan echter een lagere concentratie worden gekozen om verontreiniging met zilver te voorkomen.
De doorslaggevende factoren voor de kwaliteit van zilverwater zijn daarom het hoge colloïdgehalte (minstens 50%), de kleine deeltjesgrootte en een zo groot mogelijk effectief oppervlak. Als lage concentraties worden gebruikt, kan verontreiniging door een te hoog zilvergehalte ook worden vermeden.
ppm (concentratie)
Een belangrijk criterium bij het beoordelen van een colloïdaal mineraal/metaal in een vloeistof is de eenheid ppm (parts per million). Deze geeft het gewicht van de stof per liter (mg/l) aan en dus de concentratie.
In sommige gevallen wordt de concentratie op een vereenvoudigde manier gemeten met een goedkope geleidbaarheidsmeter. Echter, omdat de geleidbaarheid van overwegend ionisch zilver groter is dan die van colloïdaal zilver, wordt het meetresultaat vertekend. De zilverconcentratie is dan in werkelijkheid aanzienlijk lager dan de ongecorrigeerde meting aangeeft. De juiste methode om de concentratie te meten heet ICP (Inductive Coupled Plasma) en vereist een gespecialiseerd, zeer duur apparaat (ca. € 30.000-50.000). Wanneer je een colloïdaal zilverproduct koopt, moet je er zeker van zijn dat de concentratie correct is bepaald.
Effectief oppervlak en deeltjesgrootte
Het zilvergehalte of de zilverconcentratie alleen is echter geenszins doorslaggevend voor de werkzaamheid van het product. Integendeel, het is voordelig als het zilvergehalte kan worden verlaagd met behoud van de effectiviteit. Het belangrijkste is het “effectieve oppervlak” als het totale oppervlak van alle zilverdeeltjes in de vloeistof. Bijvoorbeeld, met 1 deeltje van 1 mm in een liter is het totale oppervlak slechts 6 mm2/l.
De deeltjesgrootte van 0,65 nm is de kleinst mogelijke deeltjesgrootte voor zilver, omdat er minstens 19-20 atomen nodig zijn voor de deeltjesvorming. Het colloïdaal zilver van Crystal Colloidals heeft deze kleinste deeltjesgrootte en bereikt het enorme oppervlak van 7,1m2/l bij een gunstig lage concentratie van 10 ppm. Als 2 liter colloïdaal zilver van Crystal Colloidals zou worden verspreid over een gebied van 1 hectare (10.000 m2), zou dit resulteren in 1,1 miljard zilverdeeltjes per vierkante millimeter (mm2).
Zelf colloïdaal zilver maken?
Het wordt vaak aangeraden om zelf “colloïdaal” zilver te maken. Alles wat je nodig hebt is een 9-volt batterij en wat zilverdraad. Het zilver dat je zelf produceert is echter voornamelijk ionisch. Dit komt omdat de gebruikelijke apparatuur voor thuisproductie meestal slechts een colloïdaal gehalte van ongeveer 1-25% bereikt. Bij commerciële productie wordt vaak alleen een hoger voltage en vermogen gebruikt om snel en goedkoop grote hoeveelheden ionisch zilver te produceren met een vergelijkbaar laag colloïdaal gehalte. Dit wordt vaak gelabeld als colloïdaal zilver, maar bevat slechts 10-20% colloïdaal zilver.
Tegelijkertijd kan zelf geproduceerd zilverwater over het algemeen alleen gebruikt worden om aanzienlijk grotere deeltjes te produceren. Alleen met speciale apparaten zijn kleine deeltjes mogelijk. Met grotere deeltjes zijn aanzienlijk hogere concentraties nodig voor hetzelfde effect, wat resulteert in een grotere belasting van het lichaam.
Zilverproteïne
Sommige producten met een hoge concentratie (meestal 30-20.000ppm) voegen additieven toe aan het zilverwater (bijvoorbeeld gelatine, caseïne, soja) om te voorkomen dat grote zilverdeeltjes naar de bodem van de fles zakken. Dit kan leiden tot zilverproteïnen, d.w.z. grote zilverdeeltjes met eiwitsupplementen.
Herkennen van zilverproteïnen
Colloïdaal zilverproducten moeten duidelijk aangeven of ze zilverproteïnen bevatten.
Ze kunnen echter ook herkend worden aan de volgende criteria:
1. licht oranje tot bijna zwarte kleur (hoe hoger het ppm-gehalte, hoe donkerder de vloeistof)
2. als het product wordt geschud, vormt zich een schuimlaag die enkele minuten aanhoudt
3. meestal hoge concentratie (30 ppm en hoger)
Ons echte colloïdaal zilver van Crystal Colloidals bevat geen zilverproteïnen.
